Po bitwie pod Lepanto galery powoli traciły swoje znaczenie wojenne, co w rezultacie w połowie XVIII w. spowodowało całkowity ich zanik we flotach wojennych. Prawie pięć wieków panowania tych typowo śródziemnomorskich okrętów skończyło się na zacisznych wodach portów, gdzie ze zdemontowanym uzbrojeniem galery zostały zakotwiczone w roli więziennych hulków. Oczywiście nie było to nic nowego, bowiem pływającymi więzieniami galery były również przedtem. Jednak jeszcze przed ostatecznym wycofaniem galery przeżyły ostatnią chwilę sławy, i to za panowania „króla słońce” Ludwika XIV, który panował w latach 1643-1715.
Galery francuskie z tego okresu wyróżniały się przepychem naśladując galerę królewską „La Reale” (model znajduje się w muzeum morskim w Paryżu) i galery wyższych oficerów, które były nazywane patronnes. Rufa „La Róale” była cała złocona, a patronnes miały pozłocone tylko bas-reliefy. Galera królewska miała 34 wiosła z każdej burty, patronnes miały po 29, a galery zwykłe tylko 26 wioseł. We flocie francuskiej galery utrzymały się tak długo, mimo że nie odgrywały już żadnego znaczenia wojennego, między innymi z tego powodu, że członkowie kilku arystokratycznych rodzin zajmowało na galerach tradycyjnie funkcje oficerskie, co było w tym czasie nie bez znaczenia.
Do szeregu wspaniałych galer zaliczyć należy również ceremonialną galerę dożów weneckich nazwaną bucintoro, która używana była do corocznych obrzędów zaślubin z morzem. Doża z pokładu stojącej na redzie galery, która nie miała masztu ani żagla, rzucał do morza złoty pierścień, jako akt symbolicznego zaślubienia Wenecji z morzem. Pierwsza bucintoro zbudowana została w 1311 r., a ostatnia w 1729 r. Gdy w 1797 r. Wenecja przeszła pod panowanie austriackie z bucintoro zostało zdjęte całe wspaniałe wyposażenie, galera została uzbrojona w siedem dział i jako okręt patrolowy zakotwiczona przy wejściu do laguny gdzie strzegła miasta od strony morza. Jej model znajduje się w muzeum morskim w Wenecji. Ostatnia bucintoro, która została zniszczona w 1824 r. miała 21 wioseł na każdej burcie i każde wiosło obsługiwało 4 galerników. Długość tej oryginalnej galery wynosiła 44 m a szerokość 7,3 m. Do ostatnich galer należały również bogato zdobione galery państwa papieskiego i galery kawalerów maltańskich.
