W tym czasie gdy pinasa była pewną odmianą galeonu, fleuta przedstawiała nowy typ statku. Pierwszy jej egzemplarz zbudowano w holenderskim porcie Horn w 1595 r., jednak bardzo szybko nowy wzór upowszechnił się w innych państwach. Fleuta dotarła również do rejonu Morza Śródziemnego. Po kodze był to drugi przypadek, kiedy narody śródziemnomorskie przejęły wzór statku północnoeuropejskiego. Fleuta była najlepszym i najbardziej rozpowszechnionym statkiem XVII w. Powstała przez stopniowe powiększanie małych przybrzeżnych statków, głównie holenderskich boeierów. żagiel rozprzowy — bardzo łatwy w obsłudze — nie został przejęty od boeiera, ale i tak prace przy żaglach na fleutach były o wiele łatwiejsze niż na galeonach.

Fleuta miała stosunkowo wysokie maszty, co spowodowało wydłużenie żagli, które mogły mieć dzięki temu krótsze reje, co z kolei bardzo ułatwiało obsługiwanie żagli. Na fleutach innych niż holenderskie — np. brandenburskiej „Derfflinger” — reje były dłuższe, zbliżone do rei galeonów. Fleuta miała małe zanurzenie, co umożliwiało jej wpływanie do płytkich holenderskich portów. Cechą charakterystyczną tego typu statku była wypukłość kadłuba na linii wodnej i zwężenie pokładu. W ten sposób statek otrzymał pękaty kształt, który jeszcze powiększała okrągła, nie mająca pawęży rufa, gdzie poszycie zbiegało się do tylnicy.

Wypukłość fleuty była wynikiem dążenia do uzyskania najkorzystniejszych warunków przy opłatach portowych, które były naliczane według wymiarów pokładu. Stosunek długości do szerokości wynosił około 4,6 : 1. Wrażenie smukłości tego statku sprawiały wysokie maszty i wąskie żagle. Pokład fleuty wznosił się w kierunku rufy i był zakończony nadbudówką z wysoką i wąską ścianą rufową. Rumpel steru przechodził przez owalny otwór, przez który możliwe było również ładowanie dłuższych ładunków. Później rumpel zastąpiony został kołem sterowym, przez co fleuta stała się pierwszym statkiem, na którym zastosowano nowy sposób sterowania.

Dziób fleuty pierwotnie był taki sam jak w boeierach, to znaczy bez galionu, który pojawił się dopiero później. Na pierwszych dwóch masztach fleuta miała dwa żagle rejowe, na stermaszcie żagiel rejowy i łaciński a na dziobie żagiel podbukszprytowy. Później przybył trzeci żagiel rejowy i nadbukszprytowy. Budowane były również specjalne fleuty wielorybnicze z równym pokładem i łodziami łowczymi zawieszonymi na burtach statku.