Birema była rzymskim okrętem wojennym z dwoma rzędami wioseł, jednym żaglem rejowym na grotmaszcie oraz drugim mniejszym na fokmaszcie — artemonie. Birema była bardziej zwrotna od triremy, dlatego też zastosowanie i wykorzystanie taranu było bardziej skuteczne. Jednostka ta była uzbrojona tak samo jak trirema, to znaczy miała pomost abordażowy i wieżę bojową. Wadą biremy była stosunkowo mała liczba zaokrętowanych żołnierzy. Model rzymskiej biremy w muzeum nauki i techniki w Mediolanie przedstawia okręt o 23 wiosłach na każdej burcie. Miał on długość 32 m, szerokość 5,75 m i zanurzenie 1,3 m. W tym samym muzeum znajduje się model mniejszego okrętu wojennego — liburny.
Ten typ statku, z polecenia admirała Agryppy został zaliczony do rzymskiej floty wojennej w I w. p.n.e. Miał on 29 m długości, 5 m. szerokości a zanurzenie wynosiło 1,1 m. Ożaglowanie liburny było takie same jak biremy. Różnica polegała na tym, że na liburnie na każdej burcie był tylko jeden rząd 11 wioseł. W przypadku dłuższych wioseł, każde z nich było obsługiwane przez dwóch lub trzech wioślarzy. Okręt ten został skopiowany przez Rzymian ze statków piratów dalmatyńskich. Po zwycięstwie nad Kartaginą Rzymianie nie przywiązywali już większej wagi do floty wojennej a skoncentrowali się na żegludze handlowej. W celu oczyszczenia mare nostrum („swojego morza”, jak nazywali Rzymianie Morze Śródziemne) z piratów, w 67 r. p.n.e. postanowili zastosować do ich zlikwidowania nie tylko ciężkie triremy i quinqueremy, ale przede wszystkim zwrotne biremy i liburny. Głównym uzbrojeniem liburny była katapulta, która służyła do miotania garnków glinianych z palącą się ropą i wapnem palonym, powodujących pożary na okrętach przeciwnika.
Biremy i liburny zastosowano w walce przeciw triremom w wielkiej bitwie o władzę między flotami członków drugiego triumwiratu, Oktawiana i Antoniusza. W 31 r. p.n.e. spotkały się na zachodnim wybrzeżu Grecji pod Akcjum triremy Antoniusza, wspierane okrętami egipskiej królowej Kleopatry z biremami i liburnami Oktawiana. W następstwie klęski trirem ich sława przygasła. Po upadku Imperium Rzymskiego triremy zupełnie zanikły, natomiast biremy i liburny utrzymały się dalej. Z liburny powstała bizantyjska dromona, zaś biremy w roli galer z dwoma rzędami wioseł utrzymały się do końca XIII w.
