Dungija zaliczana jest do najstarszych statków świata. Pojawiła się w zatoce Kacz niedaleko ujścia Indusu, gdzie w III tysiącleciu p.n.e. znajdował się port starożytnych Drawidów, nazywany Dilmun. Jest prawdopodobne, iż dungije powstały na podstawie doświadczeń drawidyjskich szkutników. Dungij wywarły duży wpływ na rozwój arabskich dhow ale przejęty jednak wiele rozwiązań konstrukcyjnych głównie z kotij, które najczęściej pojawiały się na zachodnim wybrzeżu Oceanu Indyjskiego. Pierwotne dungije były łodziami z klepek drewna palmowego, połączonych linami uplecionymi z włókien liści palm kokosowych. W przekroju, wzdłuż linii wodnej były podobne do dżonek chińskich. Długość dungiji dochodziła do 20 m, szerokość do 6 m, a nośność wynosiła 50-100 t. W XIII w. rozmiary tych żaglowców zwiększono, statki otrzymały pokład a poszycie było łączone z wręgami za pomocą drewnianych kołków.
Wpływy arabskie pojawiły się w ożaglowaniu, bowiem żagle arabskie najlepiej odpowiadały warunkom żeglugowym tego rejonu. żagiel arabski zamocowany był do ukośnej rei, biegnącej wzdłuż statku zaś jeden koniec żagla został obcięty, w następstwie czego otrzymał on kształt trapezu a po wprowadzeniu dalszych innowacji powstał trójkątny żagiel arabski. żagiel ten został później przejęty również przez Europejczyków i otrzymał nazwę żagla łacińskiego. Dungije kursowały od Morza Czerwonego po Morze Chińskie, gdzie występowała potrzeba częste-go halsowania a do takiego sposobu żeglowania żagiel arabski dobrze się nadawał, bowiem na małych jednostkach, jakimi były dungije można go było łatwo przestawiać. Dungije były stosunkowo krótkie, szerokie i niezbyt szybkie, ale na pewno bezpieczne.
Na statkach tych pojawiły się w epoce nowożytnej również wpływy statków europejskich. Pierwszymi europejskimi statkami, które przypłynęły do Indii i swoimi kasztelami na rufie wywierały wpływ na szkutników dungiji były portugalskie karaki. Jednomasztowa hinduska dungija, której model znajduje się w muzeum morskim w Paryżu, posiada pochyłą dziobnicę, jaka występuje w arabskich bumach. Natomiast rufa dungiji jest wysoka, jak w karakach i galeonach. Takielunek jest typu arabskiego tzn. na nachylonym do przodu maszcie jest żagiel arabski. Dwumasztowa arabska dungija, której model znajduje się również w paryskim muzeum, posiada rufę wystającą za tylnicę, a na dziobie znajduje się podwyższony pokład dziobowy, w kształcie swoistego rodzaju nadbudówki, z której wychodzi bukszpryt z dużym sztakslem.