Francuskie okręty liniowe były pod koniec XVII w. podzielone na pięć klas. Okrętami liniowymi pierwszej klasy były i dwa okręty noszące tę samą nazwę „Soleil Royal”. Pierwszy pochodził z 1669 r. a drugi był zbudowany w 1690 r. Według ogólnie przyjętych zasad następca okrętu zniszczonego w walce lub wycofanego ze stanu floty otrzymywał taką samą nazwę oraz zdobienie. „Soleil Royal II”, okręt flagowy admirała Hilarego de Tourville’a dlatego właśnie miał wspaniałą rzeźbioną rufę, z podobną tarczą przedstawiającą boga słońca Apolla, jak „Soleil Royal l”. Model „Soleil Royal II”, jednak bez takielunku, znajduje się w muzeum morskim w Paryżu.
Takielunek był standardowy dla tego okresu, to znaczy trzy żagle rejowe na pierwszych dwóch masztach, na stermaszcie dwa żagle rejowe i jeden łaciński oraz na bukszprycie dwa żagle rejowe. „Soleil Royal” brał udział w kilku bitwach, głównie z Anglikami i Holendrami. Największa z nich rozegrała się w 1690 r. pod Beachy Head na wybrzeżu Sussex, w której Francuzi odnieśli zwycięstwo nad połączoną flotą angielsko-holenderską. W XVIII w. doszło do zmiany klasyfikacji okrętów francuskich. Okręty klasy pierwszej posiadały 118 dział, drugiej 80, a trzeciej 74. Jednym z najpiękniejszych okrętów I klasy według nowej klasyfikacji był „Etats de Bourgogne” ze 118 działami.
Okręt zaprojektował słynny konstruktor francuski Jacques Wiei Sanó, a zwodowany został w 1785 r. Pod banderą wojenną służył do 1848 r., to znaczy pełne 63 lata. Szczegóły takielunku, konstrukcji i uzbrojenia ówczesnego okrętu liniowego I klasy można podziwiać w paryskim muzeum morskim na podstawie wielkiego modelu okrętu „Ocean”, który miał na swoim pokładzie 120 dział. „Ocean” zasłynął w bitwie z okrętami angielskimi pod Kadyksem w 1759 r. „Redoutable”, okręt z którego w bitwie pod Trafalgarem 21. X. 1805 padł śmiertelny strzał w kierunku Nelsona, był okrętem liniowym III klasy i posiadał tylko 74 działa. W nierównym pojedynku z „Victory” i „Temeraire”, „Redoutable” został zatopiony.