W XVII w. okręt wojenny uważany był za ambasadora i reprezentanta potęgi morskiej swojego państwa. Największym i najładniejszym okrętem XVII w. był angielski „Sovereign of the Seas”, zbudowany na życzenie króla Karola I według projektu Phineasa Petta, głównego konstruktora najpotężniejszej w owym czasie floty wojennej na świecie. Okręt zbudowany w 1637 r. był tak nowoczesny na ówczesne czasy, iż specjaliści stwierdzili później, że nadawałby się jeszcze do służby jako okręt liniowy w bitwie pod Trafalgarem, rozegranej w 1805 r.
„Sovereign of the Seas” jest więc uważany za pierwszy okręt liniowy. Mimo tego, że żaglowiec ten wyprzedził epokę i że przy jego budowie wykorzystane były doświadczenia z matematyki stosowanej i geometrii, niektóre jego nieprawidłowości i niedociągnięcia konstrukcyjne stwierdzone zostały dopiero po zwodowaniu i okręt musiał być kilka razy przebudowywany. Podczas przebudowy w 1651 r. wprowadzono kilka zmian w takielunku: zniknął czwarty maszt a przybył czwarty żagiel rejowy. To znaczy, że na pierwszych dwóch masztach były trzy duże żagle rejowe oraz małe bombramsle, na stermaszcie wielki żagiel łaciński, marsel i mały bramsel.
Na bukszprycie znajdował się rejowy żagiel podbukszprytowy i nadbukszprytowy. Można stwierdzić, że „Sovereign of the Seas” był najobficiej zdobionym okrętem w historii żeglugi. Było to arcydzieło sztuki, którego rzeźby i ozdoby malarskie wyszły spod ręki samego Van Dycka. Nie tylko dziób, galion i rufa, ale cały okręt był pokryty bogato zdobionymi rzeźbami i bas-reliefami. Najładniejsza była jednak rufa. Lśniące złotem figury na wielkiej tarczy rufowej okrętu przedstawiały boginię zwycięstwa Nike na konikach morskich i Zeusa na orle, tło zaś stanowiło wzburzone królestwo Posejdona. Po obu stronach znajdowały się postacie Heraklesa i Jazona.
Pod koniec XVII w. admiralicja brytyjska zabroniła stosowania ozdób ze względu na ich łatwopalność. Swój wpływ miały tu niewątpliwie i stosunki polityczne po usunięciu z tronu króla Karola I, gdy utworzona została republika Olivera Cromwella. „Sovereign of the Seas” został pozbawiony swojej pierwotnej wspaniałości, przez co jego rufa i takielunek straciły wiele uroku. Po restauracji Stuartów w 1660 r. „Sovereign of the Seas” przemianowano na „Royal Sovereign”. Okręt ten mógłby służyć jeszcze wiele lat, gdyby nie przypadkowo rozniecony pożar w roku 1696, który spowodował całkowite zniszczenie konstrukcji.
