Z powstaniem ARC „Gloria” (ARC — Armada Nacional de la Republica de Colombia) wiąże się dość niecodzienna historia. W 1966 roku wiceadmirał kolumbijskiej Marynarki Wojennej Orlando Lemaitre Torres doprowadził do wydania przez rząd dekretu, w którym upoważniono Marynarkę do zakupu trzymasztowego żaglowca jako statku szkolnego dla kadetów.

Bezpośrednią przyczyną wydania tego aktu było spotkanie Torresa z Ministrem Obrony Narodowej, generałem Gabrielem Pizarrem, który promesę spisał na zwykłej serwecie. Niedługo potem podpisano oficjalne deklaracje i w kwietniu 1967 roku w stoczni Celaya w hiszpańskim Bilbao rozpoczęła się budowa barku szkolnego.

Statek został oddany do użytku 7 września 1968 roku. Istnieją dwie teorie dotyczące pochodzenia nazwy żaglowca. Pierwsza mówi, że nawiązuje ona do hymnu narodowego Kolumbii zatytułowanego Oh, gloria inmarcesible, druga wiąże nazwę z żoną generała Pizarra, Glorią Zavadsky.

Żaglowiec ma pojemność 1300 ton. Silnik o mocy 500 KM pozwala rozwinąć prędkość 10 węzłów. Na pokładzie statku może przebywać 176 osób, z czego 120 to kadeci. Trasy rejsów są ambitne — niedawno zakończyła się podróż dookoła Ameryki Południowej w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara przez Kanał Panamski i Cieśninę Magellana. W rejsie tym na pokład „Glorii” zaokrętowano sześciu kadetów płci żeńskiej.

DANE TECHNICZNE

Typ ożaglowania: bark

Powierzchnia ożaglowania: 1400 m2

Długość: 64,7 m

Materiał kadłuba: stal

Port macierzysty: Kartagena, Kolumbia