W 1787 roku flota brytyjska postanowiła kupić statek handlowy, który mógłby popłynąć na Wyspy Towarzystwa, jak kapitan James Cook nazwał grupę wysp Tahiti i przywieźć młode drzewka chlebowe, którego owoce miały stanowić główny pokarm niewolników w Indiach Zachodnich.
Zakupionym statkiem była „Bethia”, zbudowana w 1784 roku w Hull. W stoczni Deptford dokonano remontu statku, który jako HMS „Bounty” został przystosowany do przewozu 300 drzewek chlebowych na górnym pokładzie z dodatkowymi bulajami, które przepuszczały więcej światła i powietrza. Połowa sadzonek miała zostać dostarczona na Jamajkę, a druga połowa do Królewskiego Ogrodu Botanicznego w St. Vincent.
Dowództwo statku powierzono porucznikowi Williamowi Blighowi, który dowiódł swych umiejętności jako nawigator i kapitan HMS „Resolution” podczas ostatniej wyprawy Cooka. Admiralicja nakazała pokryć kadłub miedzią, jako dodatkowe zabezpieczenie przed świdrakami okrętowymi, i wyposażyła statek w trzy szalupy ratunkowe. „Bounty” wypłynął z Portsmouth w grudniu 1787 roku i dotarł do Tahiti 16 października następnego roku.
Po pięciu miesiącach spędzonych w tym raju na ziemi, którego jedyną wadą była surowa dyscyplina wprowadzona przez Williama Bligha, „Bounty” wyruszył w drogę 16 kwietnia 1789 roku, z ponad tysiącem sadzonek chlebowych na pokładzie. 22 dni później pięciu członków 43-osobowej załogi przejęło statek w bezkrwawym buncie, którym kierował Fletcher Christian, protegowany Williama Bligha, awansowany przez niego z oficera pokładowego na pełniącego obowiązki porucznika zastępcę kapitana Christian nakazał wsadzić Williama Bligha wraz z 19 popierającymi go członkami załogi na 7-metrową szalupę i odpłynął.
Bligh zdołał doprowadzić szalupę do wyspy Timor, pokonując odległość 6680 km bez zapasów i niezbędnego wyposażenia. Rejs ten był dowodem wybitnej sztuki żeglarskiej oraz wysokich umiejętności nawigacyjnych i przywódczych. Christian próbował dobić do Tubuai, około 645 km na południe od Tahiti, ale nie został tam dobrze przyjęty i powrócił na Tahiti. Tam „Bounty” zatrzymał się na 10 dni, a załoga załadowała na pokład 460 świń i 50 kóz. Zaokrętowano również 28 Tahitańczyków.
Tubuai ponownie okazało się nieprzyjazne i po walnej bitwie buntownicy wraz z tahitańskimi załogantami 17 września odpłynęli ostatecznie, zabierając ze sobą 16 przyjaźnie nastawionych tubylców. Statek 20 września ponownie zawinął na Tahiti. Szesnastu brytyjskich marynarzy pozostało na wyspie, a Christian ruszył w dalszą podróż z załogą składającą się z Tubuaiczyków, kilku Tahitańczyków i ośmiu marynarzy z oryginalnej załogi.
Na początku 1790 roku „Bounty” dotarł do wyspy Pitcairn. Dzień potem buntownicy spalili statek i osiedlili się na wyspie. Osiemnaście lat później statek do połowów fok z Nantucket, „Topaz”, zawinął na Pitcairn, gdzie napotkano jedynego pozostałego przy życiu buntownika, Alexandra Smitha, który zmienił nazwisko na John Adams, żeby zmniejszyć ryzyko aresztowania w przypadku, gdyby na wyspę zawinął brytyjski okręt wojenny.
Według opublikowanego 13 lat później raportu kapitana Fredericka Williama Beecheya z wizyty na pokładzie HMS „Blossom”, Pitcairn znalazła się pod protektoratem Korony Brytyjskiej w 1825 roku. Czternastu buntowników zostało aresztowanych na Tahiti przez załogę HMS „Pandora”, wysłanej specjalnie w tym celu. Ale 28 sierpnia 1791 roku „Pandora” wpadła na skały Wielkiej Rafy Koralowej i zatonęła wraz z czterema buntownikami Ocalali rozbitkowie dopłynęli do Timoru i w końcu zostali przewiezieni do Anglii, gdzie stanęli przed sądem. Trzech z nich powieszono. Kapitan Bligh doprowadził do końca swoje pierwotne zadanie w 1792 roku, na pokładzie HMS „Providence”.
Typ – trzymasztowy żaglowiec
Nośność – 200 ton ładunku
Wymiary – długość 27,7 m, szerokość 7,4 m, głębokość ładowni 3,4 m
Prędkość – nieznana
Uzbrojenie – cztery działa 4-funtowe i 10 dział obrotowych
Załoga – 46 osób
