Od XVI wieku rodziny królewskie w Europie do przemieszczania swych cennych osób i przy oficjalnych okazjach państwowych, jak na przykład przegląd floty, szeroko wykorzystywały jednostki określane mianem „jachtów królewskich”. Były to statki bardziej przypominające okręty wojenne niż którekolwiek z tych jednostek, jakie w późniejszych czasach zyskały miano jachtów. Angielskie, a potem brytyjskie rodziny królewskie nie stanowiły wyjątku od tej reguły i miały w dyspozycji dwa statki o nazwie „Royal Caroline”.

Pierwszy z nich zbudowano w 1700 roku w stoczni Sheerness i wcielono do floty wojennej pod nazwą „Peregrine Galley”, zanim został on przystosowany, powiększony optycznie ozdobami i przemianowany na „Caroline”, a wkrótce na „Royal Caroline”. Zamówiony przez króla Wilhelma III Orańskiego (1689-1702) statek miał niezwykłą historię. Został zaprojektowany przez lorda Peregrine’a Danby’ego, angiel-skiego admirała, który nadzorował projekty kilku statków dla cara Piotra I Wielkiego (1672-1725), twórcy współczesnej Rosji i dalekowzrocznego stratega, który prawie jednoosobowo stworzył rosyjską flotę wojenną i zwrócił oczy Rosji na resztę świata.

Projekt lorda Danby’ego nie spotkał się początkowo z aprobatą Lordów Komisarzy Admiralicji, którzy jednak w końcu zamówili „Peregrine Galley”. Jako „Royal Caroline” statek pełnił funkcję jachtu królewskiego do 1749 roku, kiedy to został zastąpiony nowym statkiem o tej samej nazwie. Oryginał zaś powrócił do swojej pierwotnej nazwy i roli, ale zatonął wraz z całą załogą w Zatoce Biskajskiej w 1761 roku.

Druga „Royal Caroline” wzorowana była na kształtach „Peregrine Galley”, które okazały się bardzo udane. Był to rodzaj fregaty, doskonale wyekwipowanej i niezwykle bogato zdobionej, przeznaczonej do użytku króla Jerzego II (1727-1760) i jego żony, królowej Karoliny, jako jacht królewski. „Royal Caroline” została zbudowana w latach 1749-1750 w stoczni Deptford pod kierownictwem Joshuy Allina, projektanta jachtu.

Był to w gruncie rzeczy zaadaptowany okręt wojenny szóstej klasy, typu fregata, z 32 działami na pokładzie. Wykorzystywany był przez rodzinę królewską do rejsów rekreacyjnych oraz transportu członków dworu królewskiego pomiędzy Anglią a Holandią. Na tej trasie jacht był zazwyczaj eskortowany przez cztery fregaty, a kiedy na jego pokładzie przebywał król, towarzyszył mu również Pierwszy Lord Admiralicji. Kapitanami jachtu byli, między innymi, znamienici: sir William Cornwallis i sir Hyde Parker, którzy mianowani zostali admirałami.

Po przejęciu tronu przez Jerzego III (1760-1820) „Royal Caroline” zyskała wystawne zdobienia i została wysłana do Kilonii w północnych Niemczech po Zofię Charlottę, księżniczkę Mecklenburg-Strelitz, przyszłą małżonkę królewską. W związku z tą podróżą nazwę jachtu zmieniono na „Royal Charlotte”. Jacht wykorzystywany był przez rodzinę królewską do 1805 roku, ale potem poszedł w zapomnienie i został złomowany w 1821 roku. Trafność projektu lorda Danby potwierdza fakt, że następna „Royal Caroline” została zbudowana na podobieństwo pierwszego statku. Druga „Royal Caroline” zapoczątkowała długą i udaną serię okrętów o 20 i 32 działach, w tym fregat klasy „Richmond”, których ostatnie egzemplarze zamawiane były jeszcze w 1804 roku w czasie wojen napoleońskich.

Typ – żaglowy jacht królewski
Wyporność – 232 tony
Długość – 27,4 m
Szerokość – 7,3 m
Zanurzenie – 3,7 m
Uzbrojenie – 24 działa
Załoga – 70 osób