• 1500
• – Pergamin
• – 96 x 183 cm
• – Museo Naval, Madryt, Hiszpania

Ten pięknie iluminowany portolan jest najstarszym przedstawieniem wybrzeży Ameryki poznanych w wyniku trzech pierwszych wypraw Krzysztofa Kolumba przez Atlantyk (1492, 1493-1494,1498-1500). Mapę, przez wieki uważaną za zaginioną, odnaleziono w 1832 r. w paryskim antykwariacie. Zakupiona w 1853 r. przez Ministerio de Estado (Ministerstwo Stanu) wróciła na Półwysep Iberyjski.

Niektóre z napisów na mapie umieszczono do góry nogami w stosunku do innych lub pod kątem w stosunku do identyfikowanego miejsca, ponieważ portolan był przeznaczony do rozwinięcia na stole i oglądania ze wszystkich stron. Wschodnia jego część przedstawia tzw. Stary Świat, czyli Europę, Afrykę i Azję, rysowane zgodnie z Geografią Ptolemeusza i średniowiecznymi mappae mundi. W zachodniej części mapy — w znacznie większej już skali — przedstawiono nowo odkryte ziemie w wyniku portugalskich i później hiszpańskich wypraw przez Atlantyk.

Nowy Świat na mapie Juan de la Cosa był pilotem i pierwszym kartografem, który na swej mapie ukazał ziemie dopiero co odkrytych obydwu Ameryk jako stały ląd, a nie — jak błędnie twierdził Kolumb —jako wyspy u wschodnich wybrzeży Azji. Obraz kontynentów umieszczony przez de la Cosę na zachodzie nie wskazuje, że należy łączyć je z Azją.

Na północy pokazano Nową Fundlandię, do której brzegów w 1497 r. dotarł angielski odkrywca John Cabbot, na południu zaś — zarys brzegów Ameryki Południowej, łącznie z odkrytą na wiosnę 1500 r. Brazylią (a więc na kilka miesięcy przed powstaniem mapy), do której zgłaszały roszczenia monarchie iberyjskie.