boat-2405213_640

Marynarka Wojenna RP

Obok Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, Sił Powietrznych, Wojsk Lądowych, Wojsk Obrony Terytorialnej, Wojsk Specjalnych w skład rodzajów Sił Zbrojnych wchodzi także Marynarka Wojenna. Celem, do którego została powołana Marynarka Wojenna RP jest obrona interesów państwa na należących do Polski akwenach morskich, udział w lądowej obronie wybrzeża oraz morska obrona wybrzeża. Najważniejszym zadaniem, które stoi przed Marynarką Wojenną jest obrona morskich linii podczas wojny oraz niedopuszczenie do ich blokady.

Kilka słów o historii Marynarki Wojennej – najwcześniejsze lata

Swoją obecność na morzu Polska zaznaczyła już w roku 1463 podczas wojny trzynastoletniej. Gdańsko-elbląska flota pokonała wówczas flotę krzyżacką w bitwie, którą stoczono na Zalewie Wiślanym. Rozwój polskiej floty wojennej nastąpił jednak dopiero w wieku XVI za panowania króla Zygmunta Starego. Regularną flotę wojenną zaczęto tworzyć w roku 1570. W roku 1780 utworzona została pierwsza pierwsza polska uczelnia morska, która kształciła marynarzy.

Marynarka wojenna w II Rzeczypospolitej

Do tworzenia polskiej marynarki wojennej przystąpiono natychmiast po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 roku. Pierwsze rozkazy zmierzające do utworzenia marynarki wojennej zostały wydane przez generała Tadeusza Rozwadowskiego. W dniach od 8 do 10 listopada została przejęta od Niemców Flota Wiślana. Zadanie to wykonał pułkownik marynarki Bogumił Nawrotny. „Marynarka Polska” została powołana do życia rozkazem wydanym przez Józefa Piłsudskiego. Pierwsze jednostki zostały sformowane w Modlinie, a w skład ich załóg wchodzili marynarze, którzy do listopada 1918 roku służyli w armiach zaborców. Zdecydowanie najwięcej marynarzy i oficerów marynarki pochodziło z zaboru rosyjskiego. Bazą tworzącej się marynarki stał się port w Pucku po przyznaniu Polsce ponad 140 kilometrów wybrzeża na mocy postanowień Traktatu Wersalskiego. To w porcie w Pucku cumował pierwszy polski okręt wojenny ORP „Pomorzanin”. Do 1936 roku udało się zbudować znaczący potencjał bojowy polskiej Marynarki Wojennej. W służbie znajdowały się między innymi nowoczesne niszczyciele: „Burza”, „Wicher”, „Błyskawica” i „Grom”, stawiacz min „Gryf”, trzy okręty podwodne „Żbik”, „Ryś”i „Wilk” i dwa okręty podwodne: „Orzeł” i „Sęp”. Na wyposażeniu znajdowały się także cztery trałowce, dwie kanonierki i jeden torpedowiec „Kujawiak”.

Po drugiej wojnie światowej

W służbie znajdowały się okręty desantowe, trałowce, kutry torpedowe oraz okręty podwodne. Zdecydowanie jednak dominowały okręty desantowe co było skutkiem przynależności Polski do Układu Warszawskiego. Do restrukturyzacji Marynarki Wojennej przystąpiono, kiedy Polska stała się członkiem NATO. Starszej generacji sprzęt został zastąpiony nowym pochodzącym między innymi z Norwegii i Stanów Zjednoczonych. Od roku 1990 do 1991 Polska Marynarka Wojenna brała udział w operacji „Pustynna Burza”, w latach 2002- 2003 w operacji „Iracka Wolność”. Uczestniczyła także w operacji „Aktywny wysiłek”.

Autor artykułu
Artykuł został przygotowany przez surgepolonia.pl

spacer

Odpowiedz