„Mayflower” ma zapewnione miejsce w historii jako statek, na pokładzie którego „ojcowie założyciele” przybyli do Ameryki i założyli pierwszą trwałą kolonię w Nowej Anglii.

Mały statek, który przywiózł „ojców założycieli” do Plymouth Rock w 1620 roku, jest jednym z najbardziej czczonych żaglowców w historii Stanów Zjednoczonych, chociaż jego pochodzenie i późniejsze losy nie są do końca znane. Istnieje wzmianka, pochodząca z 1609 roku, o zarejestrowanym w Londynie statku o nazwie „Mayflower”, będącym po części własnością niejakiego Christophera Jonesa.

Zbudowany w Leigh około 1606 roku, statek ten odbywał podróże handlowe pomiędzy portami angielskimi i francuskimi nad Zatoką Biskajską i brał również udział w niemieckich i norweskich przedsięwzięciach handlowych. W tym czasie w Kościele anglikańskim, odłączonym od Rzymu w 1534 roku, istniała spora grupa osób, które uważały, że anglikanizm coraz bardziej przypomina katolicyzm, nie protestantyzm.

W grupie tej byli zarówno purytanie, którzy dążyli do reformy Kościoła, jak i separatyści, nieuznający zwierzchnictwa ani Kościoła anglikańskiego, ani monarchy będącego jego głową. W 1607 roku kilka grup separatystów wyemigrowało do Holandii, przez następną dekadę marząc o osiedleniu się na terenach Nowego Świata znajdujących się pod rządami angielskimi. Prośby kierowane w tej sprawie do Kompanii Wirginii, która założyła kolonię w Jamestown w 1609 roku, nie przyniosły skutku.

W końcu jednak przyszłym emigrantom udało się wyczarterować „Mayflower” za pośrednictwem Merchant Adventurers, placówki zrzeszającej przedstawicieli kompanii Wirginii, Londynu i Plymouth, z których wszyscy uprawnieni byli do nadawania przywilejów ziemskich w Ameryce Północnej. Separatyści byli bezpośrednio związani z dwiema osobami pracującymi dla Kompanii Wirginii, mającymi prawo osiąść w pobliżu rzeki Hudson, w północnej części Wirginii. Separatyści wyruszyli w lipcu 1620 roku z Leyden na statku „Speedwell” na spotkanie z „Mayflower” w Southampton, skąd oba statki wypłynęły 5 sierpnia 1620 roku, z 90 „pielgrzymami” na pokładzie większego „Mayflower” i 30 na pokładzie „Speedwell”.

Wkrótce okazało się, że „Speedwell” nie nadawał się do podróży, więc kiedy oba statki z powodu przecieków tego ostatniego zmuszone były do zatrzymania się najpierw w Dartmouth, a potem w Plymouth, zdecydowano się na kontynuację podróży tylko na „Mayflower”. Zadanie umieszczenia wszystkich pasażerów na jednym statku nie było takie trudne, ponieważ około 18-20 osób zrezygnowało z dalszej podróży. Tak więc wypływając z Plymouth 6 września 1620 roku, „Mayflower” miał na pokładzie 104 pasażerów (50 mężczyzn, 20 kobiet i 34 dzieci).

Połowę z tej grupy stanowili separatyści, a resztę członkowie Kościoła anglikańskiego. Pierwsza część podróży przebiegła w ciężkich warunkach pogodowych, ale potem warunki poprawiły się i 9 listopada z pokładu „Mayflower” dostrzeżono ląd —Truro na Cape Cod, około 320 km na północ od ziem należących do Kompanii Wirginii. Jones usiłował płynąć dalej na południe, ale ze względu na przeciwne wiatry statek zmuszony był opłynąć przylądek i 11 listopada zacumował w Proyincetown Harbor. Podróż trwała 67 dni, a w czasie jej trwania zmarł jeden z pielgrzymów i urodziło się jedno dziecko. Przed zejściem na ląd 41 pasażerów podpisało dokument nazwany „Mayflower Compact”, który obowiązywał wszystkich sygnatariuszy.

15 listopada mała grupa pielgrzymów wyruszyła na pierwszą ekspedycję badawczą wzdłuż Cape Cod. Pod koniec miesiąca odbyto drugą ekspedycję, tym razem małą łódką zbudowaną już po zacumowaniu „Mayflower”, po rzece Pamet w pobliżu Truro. Trzecia wyprawa doprowadziła pielgrzymów na drugą stronę zatoki Massachusetts. Tę okolicę uznano za odpowiednią na spędzenie zimy i 16 grudnia „Mayflower” rzucił kotwicę w miejscu nazwanym na dokumencie sporządzonym kilka dni później „Plimouth”.

W kwietniu minęła sroga zima, podczas której zmarła około połowa załogi „Mayflower”. Statek wyruszył w drogę powrotną do Anglii 5 kwietnia 1621 roku i dotarł do ujścia Tamizy zaledwie po 31 dniach żeglugi. Ostatnia wzmianka na temat „Mayflower” pochodzi z grudnia 1621 roku, kiedy odbywał się jego rozładunek w Londynie. W roku 1624 dokonano w Rotherhithe przeglądu statku o tej samej nazwie, którego współwłaścicielem była wdowa po kapitanie Jonesie. Dalsze jego losy są nieznane.

„Mayflower”
Typ: – galeon handlowy
Wyporność: 244 tony
Wymiary: 33,8 m, 7.9 m, 2,7m,
Prędkość: nieznana
Uzbrojenie: brak
Załoga: 30 marynarzy, 101 pasażerów