numer_20171028_0136(0)

Nonsuch, 1688

 

 

Z ożaglowaniem typu kecz, „Nonsuch” był statkiem małym, ale zdolnym do żeglugi po niegościnnych wodach północnej Kanady.

„Nonsuch” został zbudowany w Wiyenhoe w hrabstwie Essex jako statek handlowy, ale w 1654 roku, zakupiony jako ośmiodziałowy okręt, został skierowany do służby w marynarce wojennej, w której pozostawał do 1667 roku. Był to kecz, czyli dwumasztowiec z bezanmasztem ustawionym przed stewą rufową, ożaglowaniem rejowym na grotmaszcie (z grotem i marslem) oraz kombinacją łacińskiego bezana i rejowego marsla na bezanmaszcie. Oczywiście istniała też możliwość postawienia dodatkowych żagli, takich jak sztaksle i kliwry.

W lutym 1659 roku „Nonsuch” został pojmany przez dwa holenderskie okręty korsarskie podczas eskortowania keczu handlowego przez kanał La Manche, ale Anglicy odbili go dwa miesiące później. W roku 1667 „Nonsuch” opuścił służbę w marynarce wojennej i, sprzedany sir Williamowi Warrenowi, stał się głównym narzędziem tworzenia Kompanii Zatoki Hudsona (Hudson’s Bay Company).

Kiedy te wydarzenia miały miejsce na wodach europejskich, po drugiej stronie północnego Atlantyku hurońscy sprzymierzeńcy francuskich handlarzy futer — Medarda Chouarta, Sieura des Groselliers i jego szwagra, Pierre’a Esprit Radissona zostali pokonani przez Irokezów sprzymierzonych z Anglikami, przez co handel francuskich traperów z wykorzystaniem Rzeki św. Wawrzyńca i szlaku Wielkich Jezior stał się nader ryzykowny.

W poszukiwaniu alternatywnej trasy transportu futer na wybrzeże, skąd przewożone były drogą morską do Europy, Chouart i Radisson zaproponowali inaugurację krótszej, ale geograficznie bardziej skomplikowanej trasy poprzez Zatokę Hudsona. Ziryto-wani wysokimi podatkami nakładanymi na ich towary i wobec odmowy rekompensaty ze strony rządu francuskiego, dwaj Francuzi zwrócili się ku Anglii, gdzie wielki pionier chemii, Robert Boyle, przedstawił ich na dworze króla Karola II (1660-1685).

Do 1667 roku projekt Hudson’s Bay Company zrósł się nierozerwalnie z tymi dwoma pionierami. 5 czerwca 1668 roku „Nonsuch” i „Eaglet”, ten drugi wypożyczony przez Karola II, wypłynęły z Londynu. Głównym ładunkiem obu statków były wampumpeag, słowo, którym Indianie określali sznury małych morskich muszli, używane jako środek płatniczy przy transakcjach przeprowadzanych z plemionami indiańskimi w północno-wschodniej części Ameryki Północnej. „Eaglet” został uszkodzony na środku Oceanu Atlantyckiego i zawrócił do Anglii z Radissonem, ale „Nonsuch” dopłynął do Zatoki Hudsona i dalej na południe, do wybrzeży Zatoki Jamesa. 29 września 1668 roku pionierzy tej pączkującej gałęzi handlu zeszli na ląd i rozpoczęli budowę Fortu Karola, który później nazwano Domem Ruperta, przy rzece Ruperta.

Po roku handlu z Indianami Groselliers powrócił do Anglii na pokładzie „Nonsucha” w październiku 1669 roku z ładunkiem futer. Rok później Hudson’s Bay Company została formalnie zarejestrowana i otrzymała nadaniem królewskim tereny równe prawie dwóm piątym obecnej Kanady. Dalszy los „Nonsucha” jest nieznany, ale replika nieomal identycznego statku wystawiona jest w Muzeum Historii Naturalnej w Winnipeg.

Nonsuch

Typ – kecz
Wyporność – 43 tony ładunku
Wymiary – długość stępki 15,2 m,
szerokość 4,3 m,
zanurzenie –  nieznane
Prędkość – nieznana
Uzbrojenie – 8 dział
Załoga – od 12 do 24 osób

spacer

Odpowiedz