Rybacy na wybrzeżu mieszkają od wieków. Morze nad którym bytują, jest dla nich miejscem ciężkiej i niebezpiecznej pracy oraz źródłem utrzymania. Wiedzą, że jest to żywioł nieujarzmiony i okrutny, który, choć wiele daje, może też wiele zabrać, także życie.

Gmerk – znak, którym rybacy znaczyli swoje sprzęty celem przekazania informacji, kto jest właścicielem przedmiotu.

Jarzmo podwójne – główny element uprzęży

Krowy w jarzmie podwójnym ciągnące wóz

 

 

Jarzmo pojedyncze i podwójne

 

Łyżwy – podwiązane do butów ułatwiały poruszanie się po lodzie. Używano ich, gdy prowadzono połowy pod lodem a miejsce połowu było znacznie oddalone od brzegu.

Nosidła – drewniany przyrząd z nieckowatym wgłębieniem na barki i wycięciem na kark, zaopatrzone na zwężonych końcach w łańcuszki i haki do zawieszania wiader lub koszy.

Taczka – posługiwali się nią raczej biedni, niezamożni rybacy.

Nosze – sprzęt do noszenia sieci, skrzyń i wielu innych rzeczy. Oparte jednym bokiem o ziemię służyły jako ławka

 

Łoże do osprzętu – kształtem przypominające dużą dulkę, służy do układania ruchomych części łodzi, które w danej chwili nie są w użyciu.

Szelki – Narzędzie do wyciągania niewodu łososiowego z morza.

Słomiak – lina grubości kciuka, stosowana przy połowie włokiem dennym. Głównym zadaniem słomiaka było płoszenie spoczywających na dnie ryb i kierowanie ich do matni.

Przyrząd do skręcania lin znany już w średniowieczu.

Rożek – wykonany z twardego drewna, długości ok. 30 cm. służy do różnych prac z linami.

Róg – przyrząd wchodzący w skład wyposażenia żaglomistrza. Róg wypełniony był tłuszczem stałym (łój, wosk), w który wciskało się igły używane do szycia żagli.