John Paul urodził się w Galloway w Szkocji, w 1747 roku. Swoją karierę morską rozpoczął w brytyjskiej marynarce handlowej. Po zabiciu zbuntowanego, ale popularnego marynarza na Tobago, John Paul uciekł do Wirginii w 1773 roku i zmienił nazwisko na John Jones. Po wybuchu wojny o niepodległość otrzymał przydział oficerski, jako porucznik Armii Kontynentalnej i wkrótce objął dowództwo „Rangera „.
Bardzo ważna była bitwa stoczona 24 kwietnia pomiędzy „Rangerem” i uzbrojonym w 20 dział brytyjskim HMS „Drake” nieopodal Belfast Lough. Obydwa okręty były zbliżone rozmiarami i uzbrojeniem i bezpośrednia walka trwała godzinę, zanim „Drake”, którego otaklowanie zostało doszczętnie zniszczone, a dowódca zabity, poddał się. Początkowo holując swoją zdobycz, a potem prowadząc ją na żaglach awaryjnych, Jones dotarł do francuskiego portu Brest, gdzie zorganizowano wymianę 200 brytyjskich więźniów na amerykańskich marynarzy osadzonych w brytyjskich więzieniach.

„Ranger” wrócił do Ameryki pod dowództwem porucznika Thomasa Simpsona, w towarzystwie „Bostonu” i „Providence”, docierając do Portsmouth ze swymi trzema zdobyczami 15 października 1778 roku. W okresie pomiędzy lutym a listopadem roku 1779 „Ranger” pływał wraz z „Queen of France” i „Warrenem” lub „Providence”, zdobywając 18 statków brytyjskich, z których trzy zostały później odzyskane. 23 listopada 1779 roku dołączył do eskadry komodora Abrahama Whipple, podążającej do Charlestonu w Południowej Karolinie. 24 stycznia 1780 roku w pobliżu wysp Tybee zdobył wspólnie z „Providence” trzy okręty transportowe przed powrotem do obrony portu.

Kiedy 11 maja 1780 roku Charleston upadł, „Ranger”, „Boston” i „Providence” zostały zajęte i wcielone do brytyjskiej Floty Królewskiej. HMS „Halifax” (były „Ranger”) został sprzedany rok później. Jones tymczasem został awansowany na dowódcę eskadry, której trzon stanowił 900-tonowy żaglowiec typu East Indiaman, specjalnie dla niego zakupiony przez rząd francuski i nazwany „Bonhomme Richard”, na cześć Franklina. Pozostała część eskadry składała się z nowego „Albance”, dowodzonego przez ekscentrycznego Pierre’a Landais’a, francuskiej fregaty „Pallas”, francuskiej korwety i kutra —wszystkich pod amerykańską banderą.

Z ogromnymi trudnościami Jones przystosował „Bonhomme Richarda” do potrzeb wojennych i obsadził załogą. Eskadra wypłynęła z Lorient 4 sierpnia 1779 roku. Kuter oddzielił się od niej i nigdy nie powrócił, zaś „Albance” przez większą część podróży zajmował się poszukiwaniem zdobyczy na własną rękę. Przechodząc pomiędzy Orkadami i Szetlandami, Jones popłynął na południe, mając zamiar uzyskać fundusze od władz Edynburga, ale jego zamiar się nie powiódł. Kontynuował więc żeglugę na południe i po drodze natknął się na konwój składający się z 44 statków eskortowanych przez fregatę HMS „Serapis” pod dowództwem kapitana Richarda Pearsona oraz HMS „Countess of Scarborough”. 23 września 1779 roku rozpoczęła się wyjątkowo ciężka bitwa.

Nadrzędnym celem Pearsona było bezpieczeństwo konwoju, więc osłaniał jego drogę ucieczki na północ, utrzymując amerykańską eskadrę na dystans. Upewniwszy się, że konwój bezpiecznie się oddalił, „Serapis” podjął walkę z „Bonhomme Richardem”, podczas gdy „Countess of Scarborough” zajęła się o wiele większym „Pallasem”. Po ostrzelaniu „Bonhomme Richarda” z dział „Serapis” dopadł go i unieruchomiwszy rozpoczął abordaż.

Jednak zdeterminowana załoga amerykańska nie dopuściła Brytyjczyków na pokład. Oba okręty stoczyły więc dwugodzinną walkę, oddalone od siebie o długość luf armatnich, aż na pokładzie „Serapisa” wybuchł pożar a Pearson zmuszony był się poddać, mimo że „Bonhomme Richard” miał sprawne już tylko dwa działa. W dodatku był uszkodzony o wiele ciężej niż „Serapis” i zatonął dwa dni później. Jones przesiadł się więc na „Serapisa”, obejmując dowództwo. Straty poniesione przez załogi obu okrętów były ogromne i wyniosły 128 ofiar na „Serapisie” i 150 na „Bonhomme Richardzie”.
Typ – trzymasztowy pełnorejowy slup wojenny
Wyporność – 308 ton
Wymiary – długość 35,4 m po pokładzie działowym
szerokość 10,4 m
wysokość ładowni 4,1 m
Prędkość – nieznana
Uzbrojenie – 18 dział 6-funtowych
Załoga – 140 osób