Żaglowiec „Kapitan Borchardt” to trzymasztowy szkuner gaflowy wybudowany w Holandii w latach 1916-1917 jako oceaniczny statek towarowy. Przez niemal 100 lat istnienia nosił nazwy „Nora”, „Harlingen”, „Mowe”„Yader Gerrit”, „In Spe”, „Utskar” i „Najaaden”. Pierwszy silnik zamontowano w 1925 roku — dwucylindrowy, o mocy 100 KM. W 1931 roku statek przebudowano, m.in. skrócono stengi i bukszpryt. W 1934 roku dodano drugi silnik o mocy 200 KM. Żaglowiec stał się tym samym motorowcem do żeglugi przybrzeżnej.

Od 1941 roku jednostka była w służbie Kriegsmarine i stacjonowała w Gdyni przy centrum szkolenia U-Bootów. W 1945 roku rozpoczęto montaż trzeciego silnika, ale z uwagi na konieczność ewakuacji prac nie ukończono, a wypełniony uciekinierami statek przeholowano do Travemilnde, gdzie został zajęty przez Brytyjczyków. W 1946 roku w ramach reparacji szkuner trafił do Stanów Zjednoczonych Ameryki, ale już rok później został sprzedany do Holandii.

Przez kolejne lata przechodził z rąk do rąk. W 1983 roku powstała koncepcja przebudowy jednostki na frachtowiec żaglowy do żeglugi karaibskiej. Remont trwał z przerwami do 1988 roku i ostatecznie żaglowiec został przystosowany do rejsów bałtyckich z pasa-żerami. W polskie ręce przeszedł w 2011 roku, po czym został gruntownie wyremontowany i ochrzczony imieniem „Kapitan Borchardt”. Od tej pory pływa po wodach europejskich, ciesząc się dużą popularnością wśród polskich żeglarzy.

Żaglowiec STS Kapitan Borchardt

DANE TECHNICZNE

Typ ożaglowania: szkuner

Powierzchnia ożaglowania: 600 m2

Długość: 45 m

Materiał kadłuba: stal

Port macierzysty: Gdańsk, Polska