Żaglowiec „Kapitan Głowacki” ma zaskakującą historię. Wyrzucony na mieliznę w okolicach Świnoujścia kadłub poniemieckiego kutra, odnaleziony w 1945 roku, a następnie przeholowany do Gdyni, w latach 1950-1951 został wyremontowany i przebudowany. Wrak zmieniono w rybacki statek szkolny otaklowany jako kecz gaflowy „Henryk Rutkowski”.

Przez kolejne lata na pokładzie szkunera szlify zawodowe zdobywały pokolenia rybaków, wśród których była również grupa 13 Afrykańczyków z Gwinei. W 1963 roku żaglowiec trafił do Ośrodka Szkolenia Morskiego Ligi Obrony Kraju w Jastarni, ponieważ w związku ze zmianą systemu szkolenia rybaków stracił pierwotne zastosowanie. W 1970 roku statek został przeprowadzony do Trzebieży. Na kilka miesięcy jego nazwa zmieniła się wówczas na „Biały Słoń”. Od 1975 roku stanowił jednostkę flagową Bractwa Żelaznej Szekli i przez kolejne lata był intensywnie eksploatowany, a jego stan techniczny stopniowo się pogarszał.

Ostatecznie niezdolny do żeglugi „Rutkowski” został postawiony przy kei z powodu braku środków na remont. W końcu na skutek decyzji Polskiego Związku Żeglarskiego o ponownym wcieleniu zapomnianej już jednostki do flotylli statek trafił do stoczni, a w 1986 roku opuścił ją jako brygantyna. Zmiana nazwy na „Kapitan Głowacki” nastąpiła dopiero w 1997 roku. Obecnie żaglowiec jest wykorzystywany głównie do rejsów po morzach Bałtyckim i Północnym, bierze udział w zlotach i imprezach żeglarskich, a ponadto na jego pokładzie kształcą się uczniowie Szczecińskiej Szkoły pod Żaglami. Jest to najmniejszy polski żaglowiec z ożaglowaniem rejowym.

Żaglowiec STS Kapitan Głowacki

DANE TECHNICZNE

Typ ożaglowania: brygantyna

Powierzchnia ożaglowania: 337,5 m’

Długość: 30,7 m

Materiał kadłuba: stal i drewno

Port macierzysty: Szczecin, Polska