Wodowanie: 1937
Stocznia: Sandefjord, Norwegia
Bandera: norweska
Ożaglowanie: pełnorejowiec
Typ: statek szkolny
Materiał: stal
Długość: 73,5 m
Szerokość: 9.76 m
Zanurzenie: 4,72 m
Wyporność: 1100 t
Powierzchnia żagli: 1360 m2
Napęd pomocniczy: 450 km General Motors
Załoga: 104 osoby
Sposób użytkowania: statek do szkolenia żeglarskiego
Christian Radich”, pełnorejowiec zbudowany w 1937 r. w stoczni Framnaes w norweskim mieście Sandefiord, zastąpił jako statek szkolny Norweskiej Marynarki Handlowej stary bryg „Statsraad Erichsen”. W 1939 r. popłynął w swój drugi rejs, by reprezentować Norwegię na Wystawie Światowej w Nowym Jorku. Towarzyszyła mu duńska fregata „Danmark”. Gdy statki dotarły do Ameryki, w Europie wybuchła II wojna światowa. „Danmark” pozostał w Stanach Zjednoczonych, a „Christian Radich” wrócił do Norwegii, gdzie został włączony do flotylli marynarki wojennej i skierowany do stoczni Horten niedaleko Oslo.
Po zarekwirowaniu przez Niemców w kwietniu 1940 r. pełnił funkcję okrętu-bazy dla U-bootów. Pod koniec wojny znaleziono żaglowiec w niemieckim porcie Flensburg, wywrócony do góry dnem i pozbawiony masztów. Mimo to zdecydowano się odholować go do stoczni w Sandefiordzie, by tam przeprowadzić remont. Od 1947 r. znów pływał jako statek szkolny. W 1956 r. uczestniczył w pierwszej edycji regat Tall Ships Races. Następnie odbył półroczny rejs na Karaiby i do portów w Stanach Zjednoczonych, który sfilmowano. Na bazie tego materiału powstał film ,Windjammer”.
Paradokumentalna, wyidealizowana hollywoodzka produkcja z 1958 r. zyskała duże uznanie widzów na całym świecie. W latach 70. XX w. statek „zagrał” w brytyjskim serialu telewizji BBC, zatytułowanym „The Onedin Line”. „Christian Radich” często uczestniczył w Tall Ships Races, zdobywając wiele nagród i kilkakrotnie wygrywając (m.in. w 2007 i 2008 r.). W 1976 r. wziął udział regatach z okazji dwusetnej rocznicy powstania Stanów Zjednoczonych i, cały czas płynąc pod żaglami, złożył kurtuazyjną wizytę w Duluth nad Jeziorem Górnym.
W latach 1978-1980 odbył długi rejs na Wyspy Karaibskie oraz wzdłuż zachodniego i wschodniego wybrzeża USA. Po powrocie do Norwegii został poddany generalnemu remontowi, podczas którego m.in. zamieniono hamaki na koje w pomieszczeniach dla kadetów. W 1983 r. opuścił stocznię i rok później wziął udział w kolejnych regatach transatlantyckich z metą w Quebecu. W 1986 r. popłynął do Nowego Jorku na uroczystości z okazji stulecia Statuy Wolności. Od sierpnia do czerwca statek odbywał rejsy szkoleniowe, przeznaczone dla chłopców i dziewcząt zainteresowanych służbą na morzu, a także brał udział w regatach i zlotach, składał oficjalne wizyty w zagranicznych portach i nierzadko był angażowany do filmów. Jednak na skutek cięć budżetowych w norweskiej marynarce handlowej i ograniczeniu liczby szkolonych marynarzy i oficerów państwowe dotacje dla „Christiana Radicha” uległy znacznemu zmniejszeniu i były przekazywane sporadycznie. Aby zarobić na utrzymanie statku, fundacja będąca jego właścicielem zorganizowała w zimie 1987-1988 r. wraz z jedną z hiszpańskich linii żeglugowych tygodniowe płatne rejsy pasażerskie na Wyspy Kanaryjskie.
W podobnych trzymiesięcznych rejsach po Morzu Śródziemnym, nazwanych „szkołą pod żaglami”, w miesiącachzimowych w latach w wielkich regatach z okazji 500-lecia pierwszej wyprawy Kolumba do Ameryki, płynąc na trasie Kadyks-Bermudy-Stany 4 i ich nauczycieli z norweskich szkół średnich. W 1992 r. „Christian Radich” uczestniczy 1988/1989 i 1989/1990 wzięło udział 70 uczniów Zjednoczone-Liverpool. W latach 90. XX w. statek odbywał zimą stałe rejsy na Karaiby, Azory i po Morzu Śródziemnym, przeznaczone dla młodzieży w wieku 16-18 lat. Uczniowie mieli na pokładzie lekcje z różnych przedmiotów szkolnych, a ponadto zdobywali umiejętności z zakresu żeglowania i nawigacji. Od 1996 r. organizowano też płatne morskie wyprawy wakacyjne i rejsy szkoleniowe dla chętnych od 12 lat, przy czym młodzieży do 16. roku życia musieli towarzyszyć rodzice.
Tym samym „Christian Radich” przestał być statkiem szkolnym dla kadetów marynarki, podobnie jak nieco wcześniej dwa inne norweskie żaglowce – „Sorlandet” i „Statsraad Lehmkuhl”. W lecie 2001 r. uczestniczył w Tall Ships Races, na Morzu Północnym, a następnie popłynął wraz z dwoma innymi rejowcami i holenderskim barkiem „Europa” do Nowego Jorku. Rejs stanowił część Operacji Sea Trek, zorganizowanej przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych Dnia Ostatniego, czyli mormonów, dla uczczenia 150. rocznicy przybycia pierwszych mormońskich emigrantów do Stanów Zjednoczonych. Z Nowego Jorku statek wrócił przez Brest do Oslo, mając na pokładzie kolejną grupę młodych adeptów żeglarstwa. W sierpniu 2007 r. zwyciężył w Tall Ships Races organizowanych w Szczecinie.
