Wodowanie: 1953 r

Stocznia: Kadyks, Hiszpania

Armator: chilijska marynarka wojenna

Bandera: chilijska

Ożaglowanie: czteromasztowy szkuner – barkentyna

Typ: statek szkolny

Materiał: stal

Długość: 113 m

Szerokość: 13,11 m

Zanurzenie: 6 m

Wyporność: 3673 ton

Powierzchnia żagli: 2852 m2

Napęd pomocniczy: 1400 KM Fiat

Załoga: 337 osób

Sposób użytkowania: statek szkolny marynarki wojennej

 

 

 

1942 r. hiszpańska marynarka wojenna złożyła w stoczni Empresa Ban de Construcciones Navales Militares S.A. w Kadyksie zamówienie na budowę żaglowca bliźniaczo podobnego do statku „Juan Sebasffin de Elcano”. Nowy szkuner miał nosić nazwę „Juan de Austria”. Stępkę położono jeszcze w tym samym roku, ale dalsze prace postępowały bardzo powoli, przede wszystkim z powodu braku funduszy.

Kadłub nie został jeszcze ukończony, gdy w sierpniu 1946 r. wybuch w sąsiadującej ze stocznią fabryce amunicji spowodował tak duże zniszczenia, że właściciele musieli wstrzymać wszelkie prace i stali się niewypłacalni. Stocznia została uratowana dzięki decyzji hiszpańskich władz, które postanowiły ją znacjonalizować; od tamtej pory nosiła nazwę Empresa Nacional Ban de Construcciones Navales Militares S.A.

Mimo upaństwowienia stoczni nie kontynuowano budowy „Juana de Austria”. W tym czasie Hiszpania nadal przeżywała kryzys gospodarczy w następstwie wojny domowej. Rząd zaciągnął duże pożyczki m.in. w Chile, nie był jednak w stanie ich zwrócić, dlatego zaoferował spłatę długu gotowymi produktami i usługami, zwłaszcza z dziedziny budownictwa okrętowego. Chilijczycy zainteresowali się niszczejącym, nieskończonym „Juanem de Austria” i 23 października 1952 r. kupili go za równowartość 2 980 000 dolarów amerykańskich.

Prace konstrukcyjne podjęto na nowo, dzięki czemu 12 maja 1953 r. żaglowiec został zwodowany w stoczni w Kadyksie jako „Esmeralda”, szósty chilijski statek o tej nazwie – pierwszym była hiszpańska fregata zdobyta w 1820 r., podczas wojny o niepodległość Chile, przez powstańców dowodzonych przez lorda Thomasa Cochrane’a (1775-1860), oficera floty admirała Nelsona, który stworzył od podstaw chilijską marynarkę wojenną. Podczas budowy „Esmeraldy” wprowadzono dość duże zmiany w pierwotnym projekcie kadłuba, sporządzonym przez firmę Echevarrieta y Larrianga.

Zamiast dwóch domków liverpoolskich skonstruowano zwykłą pokładówkę z mostkiem na górze oraz przedłużono pokład dziobowy w taki sposób, że prawie sięgał grotmasztu. Znacznie bardziej rzucające się w oczy modyfikacje wprowadzono w układzie żagli, pierwotnie zaprojektowanym przez Charlesa Nicholsona. Zrezygnowano z gaflowego foka na rzecz dwóch grotsztaksli, w następstwie czego ożaglowanie typu szkuner marslowy przekształciło się w quasi-barkentynę. Zachowano jednak fokmaszt z wysoką kolumną, taki jak w szkunerach, a nie charakterystyczny dla omasztowania z żaglami rejowymi, gdzie maszt ma wyższą stengę i bramstengę, a niższą kolumnę. To nietypowe ożaglowanie nadal wywołuje spory wśród ekspertów – część z nich twierdzi, że „Esmeralda” jest szkunerem, inni uważają, że barkentyną.

Hiszpanie dostarczyli ukończony statek do Chile 15 czerwca 1954 r. Już następnego dnia „Esmeralda” wyruszyła w dziewiczy rejs, którego trasa prowadziła z Valparaiso (od tej pory jej macierzystego portu) do Las Palmas na Wyspach Kanaryjskich, stamtąd do Nowego Orleanu (gdzie zainstalowano na żaglowcu odsalacz wody morskiej), a następnie do Panamy. Od tej pory szkuner służy jako statek szkolny dla kandydatów na podoficerów i oficerów oraz dla kadetów marynarki wojennej. Pełni również funkcję ambasadora, goszcząc na pokładzie nie tylko szefów państw i rządów oraz innych dygnitarzy, ale także wszystkich zainteresowanych żeglugą.

„Esmeralda” zawijała do ponad 300 portów we wszystkich częściach świata. Należy do statków szkolnych, które przodują pod względem liczby mil morskich pokonywanych w każdym roku. Kilkakrotnie opłynęła Ziemię, często odbywa rejsy do Ameryki Północnej, Europy i na Daleki Wschód. W swojej klasie żaglowców pobiła rekord, osiągając średnią prędkość 16 węzłów w ciągu jednego dnia. „Esmeralda” uczestniczyła w Tall Ships Races w latach 1964, 1976, 1982, 1988 (na trasie do Australii), 1990, 1992 i 2000. Podczas regat w 1982 i 1990 r. zdobyła Cutty Sark Trophy – nagrodę za propagowanie przyjaźni między narodami. Brała też udział w amerykańskich edycjach Operacji Żagiel (w latach 1964, 1976, 1986, 1989 i 2000) oraz w zlotach żaglowców i innych imprezach organizowanych przez ISTA, takich jak World Sail w Osace w 1983 r., Armada le la Liberte w Rouen w 1994 r., jubileusz portu w Hamburgu w 1997 r. czy Operacja Żagiel 2000 w Bremerhaven.