Kawalerowie maltańscy należeli do zakonu św. Jana. Przybyli na Maltę w roku 1530 z wyspy Rodos. W XVI w. uznawani byli za najlepszych marynarzy a ich okręty za najlepsze na Morzu Śródziemnym. Z respektem o kawalerach maltańskich wypowiadali się również Turcy, z którymi ci dzielni rycerze niejednokrotnie spotykali się w bitwie na morzu. Największe starcie z Turkami miało miejsce w 1565 r., kiedy to maltańczycy walczyli przeciw flocie sułtana Sulejmana I, który wysłał przeciw nim 160 galer z 30 000 świetnie wyszkolonych żołnierzy, nie licząc galerników, marynarzy i innych członków wyprawy.
W zaciętych walkach kawalerowie maltańscy pod dowództwem wielkiego mistrza La Valetty pokonali przeciwnika i tym samym uratowali Europę Południową przed inwazją turecką. Flota kawalerów maltańskich była złożona z galer mających 26-30 ławek dla wioślarzy na każdej burcie, przy czym na jednej ławce siedziało pięć osób. Ogółem więc na takiej galerze znajdowało się 260-300 wioślarzy i prawie taka sama liczba żołnierzy. Głównym uzbrojeniem galery maltańskiej były ciężkie działa na dziobie — 36-48-funtowe, oraz dwa 8- i dwa 6-funtowe. Oprócz tego jeszcze 18 lekkich falkonetów i 18 balist, z których na załogi przeciwnika rzucane były kamienie i metalowe odłamki. Okrętem flagowym maltańczyków była „Wielka karaka”, prawdopodobnie największy w tym czasie statek świata.
Miał osiem pokładów i tyle przestrzeni na zapasy żywności i amunicji, że mógł żeglować 6 miesięcy bez potrzeby zawijania do portów. Na statku znajdowały się młyny do mielenia ziarna, warsztaty kowalskie oraz olbrzymi zbiornik słodkiej wody. Statek ten był chroniony kilkoma warstwami arkuszy metalowej blachy, tak że żaden pocisk nie był w stanie całkowicie przebić burty, co powodowało, że galera ta była praktycznie niezatapialna. Mimo olbrzymich rozmiarów okręt był bardzo zwrotny a obsługa żagli nieskomplikowana. Na dwóch wielkich masztach znajdowały się cztery duże i dwa małe żagle rejowe, co tworzyło trzy kondygnacje żagli, na bukszprycie były dalsze dwa małe żagle rejowe a na dwóch tylnych masztach znajdowały się dwa żagle łacińskie. Załoga składała się z około 300 marynarzy. Statek holował za rufą mniejszą galerę z 15 wiosłami na każdej burcie, oraz taką samą na pokładzie, gdzie było jeszcze miejsce dla innych małych łodzi.
