Bark „Lwów” to pierwszy polski żaglowiec szkolny — został zbudowany w 1869 roku w Birkhead w Wielkiej Brytanii, gdzie jako towarowo-pasażerska fregata „Chinsura” służył do 1883 roku, pływając do Indii i Australii. Był to jeden z pierwszych żaglowców o stalowych kadłubach.

Po sprzedaży do Włoch zmieniono jego nazwę na „Lucco”. Żaglowiec uległ uszkodzeniu w czasie sztormu i w takim stanie w 1915 roku kupił go holenderski armator, który zmienił takielunek na bark i nadał statkowi nazwę „Nest”. Pięć lat później żaglowiec przejęła powstająca dopiero Szkoła Morska w Tczewie. Bark przebudowano na statek szkolny, ale pozostawiono część ładowni. Ponieważ „Lwów” musiał na siebie zarobić, trasy podróży były uzależnione od tego, dokąd miał trafić przewożony ładunek.

Najsłynniejsza podróż jednostki to rejs do Brazylii i z powrotem w latach 1923-1924. Oficerem nawigacyjnym był wówczas Mamert Stankiewicz — bohater książki Znaczy kapitan Karola Olgierda Borchardta. „Lwów” pływał do 1929 roku. Po przejęciu funkcji statku szkolnego przez „Dar Pomorza” w 1930 roku bark przekazano Marynarce Wojennej, która wykorzystywała go jako hulk. Pomimo inicjatyw mających na celu doprowadzenie do zachowania „Lwowa” jako statku muzeum ostatecznie kadłub przeznaczono do rozbiórki w 1938 roku.

Żaglowiec STS Lwów

DANE TECHNICZNE

Typ ożaglowania: bark

Powierzchnia ożaglowania: 1500 m’

Długość: 85,1 m

Materiał kadłuba: stal

Port macierzysty: Gdańsk, Polska