Najwspanialszym okresem w historii rozwoju galer było XVI i XVII stulecie. Galery nabierały coraz to większych rozmiarów. Nadbudów-ki, żagle i bandery galer błyszczały złotem i purpurą, a oficerowie pochodzili z kręgów wyższej arystokracji; jednocześnie zaś wnętrze okrętu dla galerników przykutych do ławek było piekłem nie do opisania.

W XVII w. długość wiosła osiągała nawet 15 m, a jego waga przekraczała 250 kg. Ze względu na to, że każde takie wiosło musiało być obsługiwane przez kilka osób, został zastosowany nowy system wiosłowania, nazwany di scaloccio, przy którym w XV w. każde wiosło obsługiwało pięciu, a w XVII w. nawet ośmiu galerników. Powiększyły się również wymiary galery, które w XV w. kształtowały się następująco — długość wynosiła około 50 m, szerokość 7,5 m, zanurzenie 2,5-3 m. W XVII w. galery osiągnęły długość 57 m, szerokość zmniejszyła się do 6,5 m, a zanurzenie nie było większe niż 2,2 m.

Przy takim ekstremalnym stosunku długości do szerokości, to jest 9 : 1 i przy dużym napędzie wioseł, których było na każdej burcie 26, galery osiągały znaczną prędkość. Podczas gdy w XV w. miały galery stale tylko jeden maszt, w XVI w. powszechnie używanym typem stała się galera z dwoma masztami — przednim i środkowym. W XVII w. przybył trzeci maszt, który jednak nie został rozpowszechniony. Nadal używano tylko żagli łacińskich. Na rufie galery znajdowała się szeroka luksusowa nadbudówka do użytku oficerów. Działa rozmieszczone były w nadbudówce dziobowej, tak zwanej baterii, w ten sposób, że największe, to jest 24-26 – funtowe, znajdowało się w środku, a z obydwu stron uzupełniały je działa mniejszych kalibrów. W sumie mogło być ich od 3 do 7.

Największa bitwa galer została rozegrana 7. 10.1571 r. pod Lepanto, gdzie spotkało się 220-250 galer tureckich (rys.)z 200-210 galerami weneckimi, genueńskimi, papieskimi i hiszpańskimi. Po każdej stronie walczyło około 80 000 ludzi. Do zwycięstwa sprzymierzonych przyczyniły się w znacznym stopniu potężne galeasy, w których działa były rozmieszczone po obydwu burtach okrętu. W XVI w. oprócz galer i galeas powstały również mniejsze żaglowce: ćwierćgalera i półgalera (galeota).