Typ – trzymasztowy bark
Wyporność – 235 ton
Wymiary – długość 27,5 m, szerokość 7,5 m, zanurzenie 3,8 m
Prędkość – nieznana
Uzbrojenie – dwa działa 9-funtowe i pięć dział 6-funtowych
Załoga – 75 osób
Najczęściej rozpoznawalny spośród kilku statków o tej nazwie, ten HMS „Beagle”, który zasłynął dzięki Darwinowi, został zbudowany przez stocznię Woolwich i zwodowany w 1820 roku, jako jeden z 10-działowych brygów klasy „Cherokee” zbudowanych dla Królewskiej Marynarki w latach 1807-1830.
Na potrzeby swojej pierwszej podróży „Beagle” został przekształcony w trzymasztowy bark. Pierwszym ważnym zadaniem, jakie wspólnie z HMS „Adventure” wykonywał w okresie od maja 1826 do października 1830 roku, było sporządzenie map cieśnin i przejść południowego cypla Ameryki Południowej. Ale w sierpniu 1828 roku kapitan Pringle Stokes popełnił samobójstwo i „Beagle” powrócił do Buenos Aires, gdzie dowództwo, na czas podróży powrotnej do kraju, objął porucznik Robert FitzRoy. Dowodził on statkiem także w czasie następnej wyprawy dookoła świata, podczas której miano dokończyć pomiarów Ziemi Ognistej, wybrzeży Chile i szeregu wysp na Pacyfiku oraz przeprowadzić obserwacje chronometryczne.
Na żaglowcu znajdował się młody student botaniki, Karol Darwin. „Beagle” wypłynął z Devonport w grudniu 1831 roku i dotarł do Rio de Janeiro w kwietniu roku następnego. Po trzymiesięcznych badaniach wybrzeży brazylijskich „Beagle” popłynął do Babia Blanca w Argentynie, gdzie Darwin odkrył skamieliny, które skłoniły go do badania zależności pomiędzy żyjącymi i wymarłymi gatunkami.
W 1833 roku „Beagle” dotarł do Ziemi Ognistej, a w następnym miesiącu przez Falklandy wyruszył do Urugwaju. Badania wybrzeży Argentyny były kontynuowane od kwietnia do lipca, kiedy statek dotarł do El Carmen, najbardziej wysuniętego na południe punktu lądu argentyńskiego.
W X Darwin wrócił lądem na statek, czekający w Montevideo. W styczniu „Beagle” wrócił na Ziemię Ognistą, aby załoga mogła dokończyć badania i dokonać pomiarów Falklandów w marcu i kwietniu, i przez Cieśninę Magellana wpłynął na wody chilijskie w czerwcu 1834 roku, docierając do Valparaiso w lipcu. W połowie 1835 roku „Beagle” popłynął na Galapagos, 965 km na zachód od Ekwadoru, docierając tam 17 września.
Właśnie tamDarwin dokonał obserwacji, które stały się podstawą jego teorii o doborze naturalnym. „Beagle” opuścił Galapagos 20 października i przez resztę podróży prowadzono obserwacje chronometryczne. Czyniąc po drodze postoje w Nowej Zelandii, Australii, Tasmanii, na Wyspach Kokosowych, w Kapsztadzie, na Świętej Helenie i Bahii, dotarł do Falmouth 2 października 1836 roku. Sześć miesięcy później „Beagle” popłynął do Australii.
Po zakończeniu prac badawczychzachodnich wybrzeży pomiędzy rzekami Swan i FitzRoy opłynął południowo-wschodni kraniec kontynentu. Dokonano pomiarów wybrzeży po obu stronach Zatoki Bassa, a w maju 1839 roku statek dopłynął do brzegu Morza Arafura naprzeciwko wyspy Timor. Ukończywszy swoje prace, „Beagle” wrócił do Anglii w 1843 roku. Zwolniony z Królewskiej Marynarki w 1845 roku, „Beagle” zakończył swoją karierę jako stacjonarny „Beagle Watch Vessel” zakotwiczony w basenie Paglesham na wybrzeżu hrabstwa Essex. W 1870 roku został sprzedany i prawdopodobnie zezłomowany.
