Jednym z najstarszych ludów uprawiających rzemiosło morskie byli pochodzący ze Skandynawii wikingowie- znani również jako Normanowie lub ludzie Północy. Ci morscy rozbójnicy najlepiej dali się poznać między 9 i 11 wiekiem n.e.

Wikingowie byli poganami zamieszkującymi tereny Danii, Norwegii i Szwecji. Opływali morza wokół wybrzeży Europy, napadając na klasztory i kościoły, miasta i wioski leżące pomiędzy zachodnią Rosją a wschodnim wybrzeżem Morza Śródziemnego. Członków band zaczęto określać słowem vikingr co we wczesnym staroskandynawskim oznaczało pirata i wojownika morskiego.

Tajemnicą sukcesu wikingów było dogłębne rozumienie morza i doskonale skonstruowane łodzie. Szczyt rozkwitu konstrukcji łodzi wikingów dla celów wojennych nastąpił w latach 600- 1000 n. e. Łodzie były solidnymi statkami typu galery, zakończone ostrym dziobem i ostrą rufą o zakładkowym poszyciu. Maszt łodzi osadzony był na stępce i niósł pojedynczy, prostokątny żagiel na rei. Łodzie jesienią były wyciągane na brzeg i wracały na wodę dopiero na wiosnę.