Francis Drake odbył dwie wyprawy korsarskie na terytorium hiszpańskie wokół Morza Karaibskiego w latach 1566 i 1570 w towarzystwie sir Johna Hawkinsa, swojego kuzyna i konstruktora galeonu. Chociaż głównym celem wypraw był zysk, Drake był także zagorzałym protestantem, niecierpiącym rzymskiego katolicyzmu.

W roku 1576 królowa Elżbieta (1558-1603) wyraziła zgodę na rejs Drake’a wokół południowego krańca Ameryki przez Cieśninę Magellana, zbadanie amerykańskiego wybrzeża Pacyfiku i powrót do Anglii „Przejściem północno-zachodnim”, w celu nawiązywania stosunków z narodami niebędącymi poddanymi państw europejskich oraz łupienia statków hiszpańskich.

Drake dysponował pięcioma okrętami i 180 ludźmi Jego własny galeon, „Pelican”, został zbudowany w Plymouth w 1576 roku. Pozostałe to „Elizabeth”, wyposażona w 16 dział, 30-tonowa „Marigold”, również z 16 działami, 50-tonowy „Swan” z pięcioma działami i 15-to-nowy „Christopher”, z jednym działem na pokładzie.

Wszystkie one wyruszyły z Plymouth 13 grudnia 1577 roku. Po postoju w Mogadorze w Maroku podążyły w stronę Wysp Zielonego Przylądka, pojmawszy po drodze kilka statków hiszpańskich, a, co najważniejsze, portugalskiego pilota, Nuflo da Silva, którego statek, „Santa Maria”, przechrzczono na „Mary”. Flotylla dotarła do wybrzeży południowoamerykańskich na wysokości południowej Brazylii 5 kwietnia i rzeką La Plata dopłynęła do Puerto San Julian, gdzie na miesiąc stanęła na kotwicy.

Drake postanowił porzucić tam swoje trzy najmniejsze statki („Swana”, „Christophera” i „Mary”) i 17 sierpnia wyruszył w dalszą podróż na „Pelikanie”, „Marigold” i „Elizabeth”. Trzy dni później eskadra wpłynęła na wody Cieśniny Magellana i Drake zmienił nazwę swojego statku na „Golden Hinde” (Złota Łania), ponieważ sir Christopher Hatton, jego główny protektor, miał złotą łanię w herbie. Drake wpłynął na Pacyfik już po 14 dniach, 6 września, ale szczęście przestało mu sprzyjać.

Sztorm zepchnął statki na południe; „Marigold” zatonęła z całą 29-osobową załogą, a „Elizabeth” zawróciła do Anglii. W końcu Drake zaczął kierować się na północ wzdłuż wybrzeży Ameryki Południowej, gdzie nie spodziewano się jego obecności. Złupiwszy Valparaiso, 5 grudnia spadł jak jastrząb na port Arica, gdzie zwożono srebro z kopalń w Potosi.

Kiedy „Golden Hinde” 15 lutego dotarła do Callao, Drake stwierdził, że jego obecność nie jest już zaskoczeniem, chociaż Hiszpanie i tak niewiele mogli przeciw niemu przedsięwziąć. Dowiedziawszy się, że zaledwie kilka dni wcześniej wypłynął z portu statek wiozący w ładowniach cenny kruszec, Drake podążył za nim i 1 marca 1579 roku zdobył „Nuestrę Seiiorę de la Concepción” u wybrzeży kolumbijskich, przechwytując ładunek srebra, którego wartość oceniano na równą połowie rocznych przychodów Korony Brytyjskiej.

W poszukiwaniu „Przejścia północno–zachodniego” Drake dotarł na północ aż do 48″N, nieco na południe od cieśniny Juan de Fuca, zanim zawrócił na południe. 17 czerwca, „Golden Hinde” zakotwiczyła w zatoce u wybrzeży Kalifornii, dziś zwanej Zatoką Drake’a, a którą on sam nazwał Nowym Albionem.

25 lipca Golden Hinde ruszyła na zachód przez Pacyfik. 16 października zbliżyła się do filipińskiej wyspy Mindanao i obrała kurs w kierunku Molukków, gdzie miejscowy władca pozwolił Anglikom na załadowanie przypraw i dokonanie koniecznych napraw. Drake wyruszył na ostatni odcinek swojej podróży dookoła świata 12 grudnia, ale stracił miesiąc na znalezienie drogi przez archipelag Indonezji.

9 stycznia 1580 roku „Golden Hinde” wpadła na rafę, ale szczęśliwie udało jej się uwolnić bez uszkodzeń następnego dnia. Po uzupełnieniu zapasów wody pitnej na południowym wybrzeżu Jawy, 26 marca Drake rozpoczął 15 610 km odcinek nieprzerwanej żeglugi do Sierra Leone. „Golden Hinde” zakończyła swoją podróż 26 września 1580 roku, wpływając do Plymouth po 2 latach, 10 miesiącach i 18 dniach podróży, z 59 pozostałymi przy życiu członkami załogi.

„Golden Hinde” (wcześniej „Pelican”)
Typ: trzymasztowy galeon
Wyporność: około 150 ton brutto
Wymiary:
długość 21,3 m między pionami: dziobowym i rufowym
szerokość 5,8 m
zanurzenie 2,75 m
Uzbrojenie: 18 dział
Prędkość: nieznana
Załoga: 80-85 osób