Czczony jako statek, na którym kapitan James Cook odbył swoją drugą i trzecią wyprawę, HMS „Resolution” byt przebudowanym statkiem węglowym o solidnej konstrukcji i znacznej pojemności do przewożenia dużych ładunków.Po swojej pierwszej wyprawie na HMS „Endeavour”, James Cook, wówczas już komandor, otrzymał dwa statki na wyprawę w poszukiwaniu domniemanego wielkiego kontynentu południowego.

Statkiem Cooka był HMS „Resolution”, zwodowany w 1770 roku, a komandor Tobias Furneaux dowodził HMS „Adventure”. Ożaglowanie obu barków węglowych zostało zmienione na ożaglowanie fregaty i statki wypłynęły w rejs w lipcu 1772 roku. Po postoju w Kapsztadzie w listopadzie skierowały się na południe i były pierwszymi jednostkami w historii, które przekroczyły południowe koło podbiegunowe, docierając do 67°15′ szerokości geograficznej południowej.

Jednak rozdzieliły się we mgle i Cook do 17 marca płynął na wschód wzdłuż gór lodowych, po czym obrał kurs na Nową Zelandię. „Resolution” dotarł do cieśniny Dusky na Wyspie Południowej, a 18 maja spotkał się z „Adventure” w Cieśninie Królowej Charlotty. Miesiąc później obydwa statki wyruszyły na wschód w poszukiwaniu lądu, a potem skierowały się na Tahiti. Płynąc stamtąd na zachód, zatrzymały się na wyspach Tonga i zawróciły w stronę Nowej Zelandii, gdzie dotarły pod koniec października. Ponownie zostały rozdzielone w czasie sztormu i Cook, odczekawszy w Cieśninie Cooka do 26 listopada, ruszył w końcu na południe. „Resolution” przekroczył południowe koło podbiegunowe i dotarł do 71°10′ szerokości geograficznej południowej. Po postoju na Wyspie Wielkanocnej Cook ruszył przez Markizy w stronę Tahiti, gdzie zatrzymał się na sześć tygodni.

W drodze do cieśniny nazwanej potem jego imieniem zbadał jeszcze Espiritu Santo, Nową Kaledonię i wyspę Norfolk. 9 listopada pożeglował na Horn, zbadał Ziemię Ognistą i Wyspę Stanów. Potem skierował się na wschód i odkrył wyspy południowej Georgii i południową wyspę Sandwich. Stamtąd „Resolution” ruszył, z postojem w Kapsztadzie, w drogę powrotną do Anglii i dotarł do Spithead 29 lipca. Teraz, jako postcaptain( dowódca okrętu o minimum 20 działach), Cook otrzymał rozkaz znalezienia „Przejścia północno–zachodniego”, w którym to przedsięwzięciu miał mu towarzyszyć HMS „Discovery” pod dowództwem kapitana Charlesa Clerke’a.

W skład załogi „Resolution” weszli m.in. porucznik John Gore i William Bligh. Statek ten wyruszył w rejs w lipcu 1776 roku i spotkał się z „Discovery” w Kapsztadzie, po czym wspólnie popłynęły na Tahiti, i dalej na północ, a po minięciu wysp Sandwich (Hawaje) w styczniu 1778 roku skierowały się ku Ameryce Północnej, docierając do cieśniny Nootka 29 marca. Tam dokonano koniecznych napraw i ruszono na północny zachód, wzdłuż wybrzeży Alaski, kotwicząc m.in. w Cieśninie Księcia Williama 12 maja i w Zatoce Cooka dwa tygodnie później.

Po okrążeniu półwyspu Alaski statki wpłynęły na Morze Beringa, opłynęły Przylądek Księcia Walii, znajdujący się po wschodniej stronie cieśniny, i ruszyły dalej na północny zachód, docierając do przylądka Icy. 29 sierpnia dotarły do Półwyspu Czukockiego i od 3 do 26 października gościły w rosyjskiej osadzie na wyspie Unalaska, po czym ruszyły w powrotną drogę ku wyspom Sandwich, gdzie statki spędziły zimę. Ponownie wyszły w morze 4 lutego 1779 roku, ale po tygodniu musiały zawrócić, ponieważ na „Resolution” złamał się fokmaszt.

14 lutego doszło do zatargu pomiędzy Hawajczykami i przebywającą na lądzie załogą, w którym zginął Cook i czterej jego marynarze. Dowództwo „Resolution” przejął wtedy Clerke, zaś Gore objął „Discovery”. Statki wypłynęły z wysp Sandwich w marcu i dotarły do Pietropawłowska na Kamczatce. Po kolejnym minięciu przylądka Icy, dotarły do 71°56’N. Tam Clerke porzucił zamiar znalezienia północnego przejścia na Atlantyk. Clerke zmarł 22 sierpnia i dowództwo przejął Gore. Statki pożeglowały do Makao i Kapsztadu, a stamtąd wypłynęły na Atlantyk. Dotarły do Nore 4 października, po podróży trwającej cztery lata, dwa miesiące i 22 dni.
Kapitan James Cook był jednym z najsłynniejszych ludzi morza w historii żeglarstwa i znanym w równej mierze z troski o swych ludzi, co z umiejętności nawigacyjnych i żeglarskich.

– pełnorejowiec
-wyporność 461 ton
– długość 33,7 m
– szerokość 9,3 m
– wysokość ładowni 4,0 m
– prędkość nieznana
– uzbrojenie 12 dział 6-funtowych i 12 działek obrotowych
– załoga 112 marynarzy i 12 cywili