Łodzie rybackie

Śródziemnomorska łódź rybacka– była jednostką z ożaglowaniem łacińskim, wykorzystywaną wzdłuż francuskich wybrzeży Morza Śródziemnego aż do XX wieku. Z założenia były to trawlery i poławiały parami, ciągnąc między sobą sieć rybacką. Na pokładzie zamontowany był ogromny kabestan przeznaczony do wyciągania sieci. Załoga każdej z łodzi tego typu składała się z 16-18 osób, ze względu na to, że ten rodzaj połowów był zawsze pracochłonny. w celu dobalastowania łodzi używano żwiru. Żadna z łodzi nie miała kotwicy, ponieważ zawsze wracały do portu i nigdy nie kotwiczyły w morzu. CCF20140614_00001   łódź Sharpie– W połowie XIX wieku typowa łódź robocza w zatoce Chesapeake , na wschodnim wybrzeżu USA. Ten typ rozwinął się z łodzi ostrygowej pochodzącej z 1830 roku, a używanej w okolicach New Haven  w Connecticut i miał płaskodenny kadłub z ostrym obłem i wyciąganym mieczem drewnianym.   Skipiak- Od około 1860 roku sharpie zastąpiono skipiakiem. Był to bardzo użyteczny typ łodzi, ze skośnodennym drewnianym kadłubem, dużym drewnianym mieczem i ożaglowaniem typu slup niesionym na pojedynczym maszcie. Z szerokim kadłubem o niewielkim zanurzeniu i stosunkowo dużą powierzchnią ożaglowania, skipiak mógł się poruszać nawet przy bardzo słabym wietrze. Ten fakt, jak również zdolność wykonywania zwrotów prawie w miejscu, przyczyniły się do jego ogromnej popularności.

CCF20140614_00005

 

Łódź rybacka z St Malo, 1935- Ze względu na charakterystykę północno- zachodnich wybrzeży Francji, gdzie wody gwałtownie się wypłycają i pełno w nich jest skał i przybrzeżnych raf, łodzie rybackie musiały być solidne i mieć doskonałe zdolności żeglugowe, zwłaszcza w żegludze na wiatr. Takimi właśnie cechami charakteryzowały się łodzie rybackie z St. Malo, które przetrwały do lat trzydziestych XX wieku. Były ponadto doskonale zrównoważone i nie miały tendencji do ostrych przechyłów nawet przy silnym wietrze.

CCF20140614_00000

 

Smack– Łódź rybacka z ożaglowaniem kutra przeznaczona była do połowu ostryg. Ożaglowanie kutra zapewniało prędkość i zwrotność pod żaglami oraz możliwość żeglugi ostro na wiatr w wąskim kanale. Z powodu tych zalet kuter był jednostką preferowaną przez rybaków z Essex, pracujących na płytkich wodach pływowych.

CCF20140614_00005

 

Holenderski botter 1912– Holenderska, jednomasztowa łódź rybacka miała zazwyczaj 13.8 metra długości, szeroki pokład i płaskie dno. Specyficzną cechą jego konstrukcji był napełniany zbiornik na śródokręciu, w którym złowione ryby przechowywano żywe. Botter zaprojektowany był na długie pobyty w morzu, więc przestrzeń z przodu masztu była całkowicie zabudowana, tworząc dość obszerne pomieszczenie mieszkalne, wyposażone w koje i piecyk węglowy

CCF20140105_00000

 

Bawley z Leigh, 1912– Kuter rybacki z ożaglowaniem gaflowym do połowu krewetek i szprotek. Od roku 1850 bawley wyposażony był w miedziany kocioł węglowy, w którym przetwarzano złowione krewetki w drodze powrotnej do portu, by połów zdążył na późny pociąg do Londynu. W zimie, poza sezonem na krewetki, łódź wykorzystywano do połowu szprotek.

 

Krewetkowiec z zatoki Morecambe, 1910– Jednomasztowy kuter trałujący do połowu krewetek, niezwykle elegancka wersja kutra typu smack. Krewetkowiec z Morecambe był stabilny a jednocześnie zwrotny i szybki, zdolny do żeglugi ostro na wiatr. Dzięki tej kombinacji doskonale nadawał się do żeglowania po ostrych labiryntach przybrzeżnych mielizn. Charakterystyczną cechą konstrukcyjną krewetkowca był szeroki pokład i całkiem płaskie dno, dzięki czemu łódź była w stanie stać prosto, zakotwiczona w odpływie i bezpiecznie podnosić się wraz z przypływem.

CCF20140614_00000

 

Gjoa, 1905- Mały, ale solidny i wzmocniony drewnem dębowym slup rybacki, przebudowany na wyprawę arktyczną i wyposażony w pomocniczy silnik. Roald Amundsen kupił go i poprowadził ekspedycję mającą na celu pokonanie “przejścia północno- zachodniego”.

11 CCF20140614_00002 CCF20140614_00003

 

 

spacer

Odpowiedz